Fizjoterapia w stomatologii

Fizjoterapia stomatologiczna jest dziedziną medycyny, która znajduje zastosowanie we wszystkich działach stomatologii (m.in. w ortodoncji, protetyce, chirurgii szczękowo-twarzowej i innych). Zajmuje się leczeniem zaburzeń w obrębie układu stomatognatycznego (US) tj. mięśni żucia, nerwów czaszkowych, kości czaszki, języka, kości gnykowej oraz odcinka szyjnego kręgosłupa.

Postępowanie fizjoterapeutyczne u pacjentów z zaburzeniami w obrębie głowy i szyi składa się z 5 etapów:

  1. Manualna funkcjonalna analiza układu ruchowego narządu żucia wg Bumanna;
  2. Badanie przesiewowe narządu ruchu;
  3. Diagnostyka instrumentalna mięśni żucia (elektromiografia globalna), badanie nieinwazyjne;
  4. Terapia w gabinecie stomatologicznym;
  5. Autoterapia.

Zastosowanie technik fizjoterapii w dziedzinie stomatologii umożliwia wykorzystanie wielu metod terapeutycznych, które mogą pomóc pacjentom w przywróceniu utraconych funkcji US (tj. żucie, połykanie, oddychanie, mowa) oraz w ich problemach zdrowotnych, są to m.in.:

  • Terapia manualna układu stomatognatycznego
    Polega na badaniu i terapii tkanek miękkich w obrębie układu ruchowego narządu żucia i odcinka szyjnego kręgosłupa. Celem terapii tej okolicy ciała jest poprawa funkcji: żucia, połykania, mowy, oddychania oraz działanie przeciwbólowe.
  • Drenaż limfatyczny
    Polega na usprawnianiu krążenia limfy za pomocą rąk fizjoterapeuty. Celem drenażu jest: zmniejszenia obrzęku pooperacyjnego, działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne.
  • Craniofacial Therapy Academy (CRAFTA) – Akademia terapii czaszkowo-twarzowej
    Specjalistyczna metoda fizjoterapeutyczna polegająca na terapii w obrębie mózgowej i twarzowej części czaszki oraz kręgosłupa szyjnego. W skład postępowania terapeutycznego wchodzi: ocena pacjenta pod kątem dysfunkcji funkcjonalnej, terapia tkanek twardych i miękkich, neurorehabilitacja (praca na nerwach obwodowych.
  • Manualna Terapia Dysfagii (MTD)
    Terapia przeprowadzana u pacjentów z zaburzeniami żucia, połykania i oddychania, przeprowadzana przy użyciu rąk fizjoterapeuty i czynnego udziału pacjenta.
  • Terapia blizn pooperacyjnych
    Terapia blizn we wczesnych i późnych okresach pooperacyjnych w celu poprawy funkcji tkanek miękkich i przeciwdziałania tworzeniu się bliznowców.
  • Kinesjotaping
    Plastrowanie dynamiczne polegające na aplikowaniu specjalistycznych plastrów terapeutycznych w celach: poprawy krążenia limfy, przeciwbólowym, relaksacyjnym, stabilizacyjnym.
  • Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie (PNF)
    Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebują. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę, bez traumatyzujących psychicznie i fizycznie doznań.

Wskazania do terapii:

  • Bruksizm (zaciskanie zębów, zgrzytanie zębami).
  • Zaburzenia stawów skroniowo-żuchwowych.
  • Zaburzenia mięśniowo-powięziowe w obrębie głowy i szyi.
  • Bóle w obrębie głowy i szyi.
  • Szczękościski.
  • Stany przed i po zabiegach operacyjnych z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej (ortognatyka, onkologia) i chirurgii stomatologicznej:
    • przygotowanie struktur US do zabiegu chirurgicznego,
    • redukcja obrzęku pooperacyjnego,
    • przywracanie ruchomości stawów skroniowo-żuchwowych,
    • terapia blizn pooperacyjnych w obrębie głowy i szyi.
  • Zaburzenia w obrębie nerwów czaszkowych: porażenie nerwu twarzowego, nerwu trójdzielnego.
  • Przygotowanie struktur US do leczenia ortodontycznego, protetycznego, periodontologicznego.