Okluzja

Okluzja to relacja pomiędzy zębami górnymi i dolnymi jak również prawidłowe ułożenie stawu skroniowo-żuchwowego wraz z prawidłowym napięciem mięśni. Harmonia tych trzech elementów gwarantuje zdrowy układ żucia. Kiedy wszystkie elementy tego układu funkcjonują poprawnie, jest on stabilny i nie obserwujemy żadnych, niepokojących dla zdrowia objawów.

Choroba okluzyjna polega na nieprawidłowym kontakcie zębów dolnej i górnej szczęki, powodując nieodpowiednią pracę stawów skroniowo-żuchwowych i stałe naprężanie mięśni, co prowadzi do ich nadmiernej pracy, niszczenia zębów (zgrzytanie, zaciskanie zębów) i stawu skroniowo-żuchwowego.
Kiedy harmonia zostaje zaburzona przez pojawiającą się przeszkodę w postaci nieprawidłowego kontaktu zębowego, mięśnie starają się ominąć punkt przedwczesnego kontaktu i dociągnąć pozostałe zęby do zwarcia. Zmuszają się do niefizjologicznej pracy, przemieszczają żuchwę do wymuszonej pozycji niszcząc po drodze elementy układu żucia.

Pierwsze objawy niestabilności okluzyjnej mogą być delikatne:

  • nadwrażliwość zębów
  • recesje dziąseł
  • starcie zębów
  • ubytki przyszyjkowe
  • często wypadające wypełnienia
  • zgrzytanie/zaciskanie zębów

W miarę postępu choroby okluzyjnej pojawiają się kolejne objawy:

  • przerost mięśni żwaczy (twarz kwadratowa)
  • bóle głowy/migreny
  • klikanie/trzaski/przeskakiwania w stawach skroniowo-żuchwowych
  • uczucie napięcia mięśni, bóle stawów
  • rozchwianie, a nawet utrata zębów
  • kieszenie dziąsłowe i kostne

Pojawiają się bóle napięciowe mięśni głowy i szyi. Stawy skroniowo-żuchwowe ulegają zniszczeniu i mogą pojawić się bóle wewnątrzstawowe.
Pojawiają się napięcia mięśni posturalnych zaburzające postawę pacjenta.

Choroba okluzyjna nigdy nie leczy się sama i będzie się pogłębiać wraz z wiekiem – konieczne jest wyleczenie nieprawidłowości zgryzu, co powinno doprowadzić do tego, iż znikną, na przykład uporczywe bóle głowy. Należy wiedzieć, że niepodjęcie leczenia może prowadzić do rozwoju paradontozy, a nawet utraty zębów oraz może skutkować uszkodzeniem uzupełnień protetycznych czyli koron i mostów.

Leczenie choroby okluzyjnej ma charakter kompleksowy, począwszy od ekwilibracji, przez leczenie protetyczne, implantologicznego aż do ortodontycznego. Zawsze powinno być oparte o szeroką diagnostykę problemów pacjenta i indywidualny plan.

Czy ten artykuł był dla Ciebie przydatny?

Kliknij na ile gwiazdek oceniasz

Głosów: 6 | Średnia: 4.2

Bądź pierwszą osobą, która oceni ten artykuł!

Zapraszamy Cię na nasze profile

Przykro nam, że oceniasz artykuł za nieprzydatny…

Podpowiesz co można poprawić?

Twoje wskazówki:

Dodaj komentarz