Posiadanie pełnego uzębienia oprócz walorów estetycznych ma ogromne znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia człowieka. Zęby umożliwiają rozdrabnianie pokarmów, a im bardziej rozdrobniony jest pokarm, tym poszczególne jego składniki mają łatwiejszy dostęp do enzymów zawartych w ślinie, dzięki czemu substancje odżywcze obecne w pokarmie są lepiej i szybciej trawione i łatwiej przyswajane. A resztki, których układ pokarmowy i tak by nie strawił, będąc rozdrobnionymi i naruszonymi m.in. przez kwas żołądkowy, łatwiej ulegają wydaleniu, nie kumulują się niepotrzebnie.
Bezwzględnie warto walczyć o zachowanie każdego zęba. Niestety, czasami bywają sytuacje, kiedy z różnych przyczyn należy zęba usunąć (często dotyczy to ósemek). Może tak być w przypadku znacznego jego rozchwiania, ustawienia korzenia poza wyrostkiem zębodołowym (a czasem nawet poza jamą ustną), nawracających stanów zapalnych, urazu powodującego jego pęknięcie lub złamanie uniemożliwiające leczenie zachowawcze czy protetyczne.
Co dalej po usunięciu zęba?
Po takiej diagnozie najczęściej zadawane przez pacjentów pytanie brzmi: co dalej?
Dalej należy odbudować brakującego zęba tak, żeby pokarmy nadal mogły być miażdżone w prawidłowy sposób. Taka odbudowa swoją nie tylko estetyką, ale przede wszystkim funkcją powinna jak najbardziej przypominać zęba naturalnego.
Badania naukowe Schroppa, Wenzela, Kostopoulosa i Karringa wykazały, że po usunięciu pojedynczego zęba w ciągu roku dochodzi do utraty szerokości kości wyrostka zębodołowego aż o 50%!!! Oznacza to, że w wielu przypadkach wprowadzenie implantu, czy odbudowa z użyciem mostu bez dodatkowych procedur jest bardzo utrudniona, nieestetyczna lub wręcz niemożliwa. Dlatego już w momencie usunięcia należy myśleć o przyszłym kształcie kości i dziąsła w miejscu po utraconym zębie.
Metody odbudowy tkanki kostnej
Na rynku istnieje wiele preparatów umożliwiających odbudowę kości, są to:
- Preparaty ksenogeniczne, gdzie dawca i biorca są genetycznie różni, np. oczyszczona i pozbawiona antygenów kość końska lub wołowa.
- Preparaty allogeniczne, gdzie dawca i biorca są genetycznie różni, ale należą do tego samego gatunku, np. liofilizowana i mrożona kość ludzka.
- Preparaty izogeniczne – dawca i biorca są genetycznie identyczni, np. kość pochodząca od bliźniąt jednojajowych.
- Preparaty alloplastyczne – są to materiały syntetyczne.
Jednak złotym standardem jest w medycynie przeszczep autogenny, czyli pochodzący bezpośrednio od leczonego pacjenta (przeszczep własny).
Pobranie kości do takiego przeszczepu wiąże się z wytworzeniem miejsca biorczego, czyli stworzeniem dodatkowej rany. Dlatego prawdziwym skarbem okazuje się być zdrowa zębina usuniętego zęba.
Do niedawna taki usunięty ząb był traktowany jako odpad medyczny i utylizowany.
Dziś mamy możliwość wykorzystania go jako doskonałego źródła przeszczepu, które świetnie pobudzi formowanie nowej kości w pierwszej fazie gojenia oraz zapewni odpowiednią strukturę kości i tkanek miękkich, a tym samym optymalny efekt estetyczny i funkcjonalny.
Musi być tylko, po usunięciu, we właściwy sposób przygotowany, odkażony, zmielony i zaaplikowany z powrotem do zębodołu poekstrakcyjnego.
Technika na użytek przeszczepu autogennego
Przygotowanie materiału do przeszczepu umożliwia nam urządzenie Tooth Transformer, które w jałowych warunkach nie tylko mieli, ale i automatycznie odkaża i przygotowuje strukturę zębiny.
Nie zawsze jest potrzeba, aby zęba wykorzystywać natychmiast i w miejscu, gdzie został usunięty. Ale tak jak deponujemy krew pępowinową, traktując ten zabieg jako swego rodzaju ubezpieczenie na przyszłość, tak też możemy wykorzystać usuniętego zęba po wielu latach od ekstrakcji.
Dlatego w dzisiejszych czasach ząb nie jest odpadem medycznym, ale wartościową tkanką, którą można przechowywać w suchych warunkach przez wiele lat i wykorzystać w razie potrzeby.